Sunday, February 5, 2017

बघ मग कशी बांधते पदरास सख्याला



गेले कुठे चांदणे माझे , दिसत नाही चंद्र ही आज काल
तरी ही ती रात्र रात्र जागते मोजत ढगांच्या सावल्या ..
गुणगुणते स्वतःशीच बापुडी  ...
येईल कधी तरी चंद्र लपण्यास अंगणात माझ्या ...

दिवस झाले मला पोरके , रात्र ही असते दूर  दूर
नसतो चंद्र माझा जवळ , हीच चांदणीची कुरकुर .
तक्रार माझी स्वप्नातही तो दिसत नाही
तरीच हल्ली डोळ्यातून रात्र काही सरत नाही ...

बघ लागले मी मोजू आता दिवस एक एक खास
एक एक दिवसाला बघ मी लावली ती कित्ती आस
येशीलच की सुट्टी लागता अमावस्येला .....

बघ मग कशी बांधते पदरास सख्याला

एक थेंब तुझ्यासाठी
०३/०२/२०१२

No comments:

मोरपंखी स्वप्न तिचे , पुन्हा एकवार

 मोठ्या धीराची होती ती एक नाजूक परी  नियतीने तिला भरडले घालून जात्यापरी  शोधीत होती , भरकटलेल्या वादळात  मिळेल का मला एक हळवे बेट  प्रश्नांच...