पावसाची सुरुवात ……
पावसात छत्रीत थेब एक टपकला होता
पाहून तुला तोही तसाच थांबला होता
मनोमनी जळलो पार मी पाहून त्याला
अधरांनि टिपले गालावरून त्याला
का तुला उगा वाटले अधीरपणा हा झाला....
चिंब ओल्या तनुवरती तो उगाच रेंगाळला होता
ओघळू म्हणता म्हणता उग्गाच घुटमळला होता
पडली नजर सयाची त्यावर , कावराबावरा झाला
अधीरपणा हा अधरांचा मग थेंबाचा बळी गेला
धसमुसळे पणा नाहीतर काय म्हणू ह्याला........
उडून गेली केन्ह्वाच छत्री , चिंब मी पावसात,
बघ कसे टपोरे थेंब मला आता भिजवतात
करशील काय आता , सावर की रे स्वतःला
जातील उडून क्षणात सारे बांधून ठेव अधराना
दाहकता किती मिठीत तुझ्या ठावूक कोठे त्यांना....
एक थेंब तुझ्यासाठी …….
२२ मे २०१६
No comments:
Post a Comment