Tuesday, January 21, 2014

सांग ना काय होणार …सकाळी सकाळी

सांग ना  काय होणार …सकाळी सकाळी

मिश्किल डोळे ,गोड हसून गाली ,
आली सांगत काही, पहाट  गुलाबी
लावून वेगळ सूर, दावते आगळा नूर
सांग ना  काय होणार …सकाळी सकाळी

त्या गुलाबी सकाळी ,
मदहोश गंधत नाहलेली
माझ्या बाहुपाशात
थोडीशी जागी कि झोपलेली
सांग कधी मिळणार ??

आठवणीच्या पलीकडली ती
माझ्या ओंजळीत अलगद
सांडलेली  ती कळी
सांग कधी उमलेल का?

ते काळे आभाळ होते कि
डोळ्यातील काजळ माझे
नजरेच्या सुरईतून शिंपडलेले
ते अमृत दव  होते…

तिला म्हणू मी अमृताची धार
कि मरुतलातील  संजीवनी
ओष्ठी माझ्या लागली जरी
तृष्णा पुरी करेल का ?

एक थेंब तुझ्यासाठी
२२ जानेवारी २०१४ 

Saturday, January 18, 2014

चव्वनी के चाँद का इंतजार



किस्मत मुझे तुझसे दूर दूर खीच रही थी.…
दिल उतनाही पास ले आ रहा था........


दिल और किस्मत के बीच के फासले शायद
कयामत तक लम्बे है

इंतजार का मतलब शायद कुछ  और हि होता है ………
खाली  हाँथ शाम फिर  एक बार आयी है.……

शायद हथेली पे उसके फिरसे एक डूबताहुआ
सूरज  …


चव्वनी के चाँद का इंतजार कर रहा है

एक थेंब तुझ्यासाठी

Thursday, January 9, 2014

आस वेड्या मनाची




आताच सर पावसाची बेभान बरसून गेली
झाले काही क्षण ओले , निसरड्या जाणीवा ,
तशातच तोल अधरांचा ढाळून ती गेली
भिजवून चिंब  मनाला ती हुरहूर होवून गेली….

आताच सर पावसाची बेभान बरसून गेली
पूर अनामिक भावनांचा , उरी उसळते लाट
तशातच वेस लज्जेची  ती ओलांडून गेली
भिजवून चिंब  मनाला ती स्पंदन होवून गेली

आताच सर पावसाची बेभान बरसून गेली
बेभान सुटलेले श्वास, धुंध वेगळीच आली
तशातच बंधनाची सारी कडी तोडून गेली ,
भिजवून चिंब  मनाला ती माझीच होवून गेली….

वैशाख वणव्यात असा एकांती
वाट बघतो मी अशा बेभान सरींची
एकद तरी पुन्हा बरसावी …….
आस वेड्या मनाची ……………

एक थेंब तुझ्यासाठी
१० जानेवारी  २०१४



Sunday, January 5, 2014

महागाई महागाई म्हणजे काय?

महागाई महागाई म्हणजे काय?

वस्तूंच्या भावात जेन्ह्वा एक चढता आलेख दिसू लागतो त्या चढ्या आलेखाचे नाव महागाई  होय. अशी महागाई हि काही ठराविक अशा वस्तूंच्या ठोकळ भावांशी निगडीत असते. महागाई हि तशी कोणालाच नको असलेली परंतु अर्थशास्त्रात अत्यंत आवश्यक असलेली गोष्ट आहे. खरे सांगायचे तर महागाई नसेल तर विकसित  आणि विकसनशील राष्ट्रात लोक सुखीच राहू शकणार नाहीत. हे म्हणजे औषध कडू असते पण ते आवश्यकच असते अशा प्रकारात मोडते. परंतु हेच औषध जरा जास्त झाले कि प्राण जातो हि वस्तुस्तिथी आहे हे नाकारून चालणार नाही.

ह्या बाबत एक मजेशीर गोष्ट सांगितली जाते ..अमेरिकेच्या काही प्रांतानमध्ये आजही रेड इंडिअन लोकांची वस्ती आहे , जे लोक थंडीची चाहूल लागली कि लगेच सर्पणा करिता लाकूड गोळा करू लागतात. वर्षा नु वर्षाच्या अनुभवाच्या आधारे त्या रेड इंडिअन टोळीचा म्होरक्या हे ठरवतो कि ह्या वर्षी थंडी किती पडेल आणि तिला तोंड द्यायचे तर किती लाकूड फाटा जवळ असावा. अगदी साधे गणित आहे, जास्त लाकूड फाटा जास्त थंडी,  कमी लाकूड फाटा कमी थंडी. 
एकदा , ह्या रेड इंडिअन टोळीचा म्होरक्या काही कारण साठी सुट्टीवर होता आणि त्या टोळीची सूत्रे एका नव्या ( आय टी वाल्या) दमाच्या तरुण कडे होती. हा तरुण पारंगत होता पण अनुभव समृद्ध नव्हता. जस जशी थंडीची चाहूल लागू लागली टोळीतले लोक विचारू लागले या वर्षी किती लाकडे जमवायची? ह्या पाठ्य्याने अमेरिकेच्या हवामान खात्याची वेब साईट उघडून पहिले कि त्यांचे काय भाकीत आहे. तिथे त्याला तसे काहीच दिसले नाही म्हणून त्याने सांगितले कि जमवायला हरकत नाही लाकडे पण हळू हळू जमवा. काही दिवसांनी पुन्हा लोक विचारू लागले आता काय करायचे, ह्याने पुन्हा तोच उद्योग केला वेब साईट उघडून पहिली आणि सांगितले थंडी हळू हळू वाढत आहे, आता लाकडे जोरात जमवा...  काही दिवसांनी पुन्हा टोळी वाली लोक त्याच्या जवळ आली आणि म्हणाली....आता काय करायचे ह्यांनी पुन्हा वेब साईट उघडून बघितली आणि त्याला आश्चर्याचा धक्काच बसला  त्यात लिहिले होते ...रेड इंडिअन जमातीची लोके जोमाने लाकडे गोळा करत आहेत म्हंजे ह्या वर्षी हि जोरदार थंडीची अपेक्षा करायला हरकत नाही...

आहे कि नाही गम्मत...

असेच काहीसे  महागाई आणि तिच्यावर परिणाम करणाऱ्या घटकांचे आहे...जो तो दुसर्या कडे बोट दाखवून महागाई चा बागुलबुवा उभा करतो...सरते शेवटी हाच बागुलबुवा खरा राक्षस होवून तुम्हा आम्हला खावून टाकतो...

उगाच नाही पिपली लाइव मध्ये महागाई ला डायन म्हणजे राक्षाशिनीची  ची उपमा दिली आहे   हा हा हा ...

पाऊस बाहेर पडतो ...

पाऊस बाहेर पडतो ...

तुझ्या मोकळ्या केसांखाली, गोर्या खांद्याच्या जरा वर 
मानेवरती ...कानाच्या मागे....काही विसरलो आहे ...
घेवू का टिपून ते क्षण जे अजून किंचित ओले आहेत...

तुझ्या कंचुकीच्या आत, तुझ्या डौलदार वक्षानवरती,
त्या खोलदार घळीत, मधेच काही  राहिले आहे
घेवू का ते क्षण टिपून जे अजून किंचित ओले आहेत

तुझ्या साडीच्या निर्यांमध्ये, तुझ्या कामाक्षी कमरेवरती,
त्या नाभीच्या जरा खाली, ओटीपोटावर....काही राहिले आहे
घेवू का ते क्षण टिपून जे अजून किंचित ओले आहेत

असे ओले ओले क्षण टिपता , मी ओला चिंब झालो.
पाऊस पडतो बाहेर मी आतल्या आताच पुरता भिजून गेलो

एक थेंब तुझ्यासाठी 

रांगोळी ...

  रांगोळी  रंगारी तू माझा , सावळा रंगारी  रंग तुझा लेवून  सजले मी अंतरी   रंगवलीस कितीदा भरुनी ओंजळी  मिसळले केव्हाच , माझे मी पण गेले लयास ...