चिता त्या ओल्या क्षणांची

.

ती आग, तो दाह, तो गोडवा, त्या ओल्या मिठीचा

झाली आज मला आठवण त्या पहिल्या चुंबनाची..

अधीर मनाला , मिळाली  चिता त्या ओल्या क्षणांची 

पहिल्या चुंबनाची  कहाणी कशी असावी? तर तो उसळलेला दाह अन्गा अंगातून लागलेली ती आग. दोन ओठांची होता भेट ..ते शिरले एक मेकांच्या मिठीत. आठवून हे सारे आज काय वाटते ते लिहिले आहे..

त्या चुंबनाने काय साधले होते ? तर अधीर आणि आसुसलेल्या मनाला कोणीतरी ओल्या ओठांच्या चितेवर ठेवले होते...

चितेवर हा शब्द अशा रोमान्तिक गोष्टीत एवढा बसत नाही...नाही का? अहो पण माणसाला चितेवर ठेवतात कधी ? जेन्ह्वा त्याचे जीवित कार्य पूर्ण होते तेन्ह्वा.

मनाचे हि तसेच आहे बुवा ...पहिल्या चुंबनाने त्याचे कार्य संपले आणि ते कायमचे विलीन झाले तिच्या आयुष्यात ...म्हणून ती चिता....तिच्या प्रेमाची....

एक थेंब तुझ्यासाठी