अजून एक कवीमय.....(३)
शमा कही जलती होगी
उभी मी वाट पाहत त्याची उंबरठ्यात , त्याची आपली रंगते संध्याकाळ गोकुळात
पदर पसरून मी अंथरल्या पायघड्या , तो आपला मश्गुल फुलांवर चालण्यात
अश्रू मी ठेवले वाढून पाय धुण्या साठी तो आपला पाय दुमडून बसलाय खुशीत
उबदार मिठींची कवाडे मी ठेवली खुली, तर सुटतोय कुठे तो नझर कैदेतून तिच्या
काळीज काढून मी अंथरले त्याच्या साठी , तो आपला अजूनही गुलाबी मिठीत
रडून रडून झाली फुले अश्रूंची माझ्या , तो आपला अजूनही धुंध वेणीत गुरफटलाय
सुटले माझे श्वास , तुटला माझा ध्यास , तरी तो आपला गुंततोय श्वासातून तिच्या
कळेना मला आज काय होतंय , त्याला कि मला?
काय बिनसलंय आज त्याचे कि माझे? .......
ओह्ह्ह गुलझार साहेब म्हणतात ते खर असेल कदाचित.....
"शाम से शमा जली देख रही है रास्ता,
कोई परवाना इधर आया नही, देर हुई
कोई परवाना इधर आया नही, देर हुई
सौत होगी मेरी, जो पास में जलती होगी"
महेश उकिडवे
No comments:
Post a Comment