अजून एक कवीमय.....(4)
घेवून बसलो तुला शरदाच्या चांदण्यात मिठीत मी
झाली पहाट तरी सुटेना मिठी,
सूर्याने हि पहिले तुला मला, तो हि अवाक झाला
तप्त होवून त्याने ग्रीष्माच्या बाणांनी हल्ला केला
कुठे परवा तुला आणि मला ते शरदाचे चांदणे कि , ग्रीष्माचे भाजणे
मिठीतून एकमेकांच्या एकमेकला असे ओळखणे
जसे रात्री ने चंद्राच्या चांदण्यात स्वतःला पहाणे
साठवून स्वप्ने बघा जरा डोळ्यात माझ्या
तहानलेल्या नजरेला देना दिलासा जरा माझ्या
वीरघळू देत मला खोल खोल डोळ्यात तुझ्या
कशास हे असे ओषाळायाचे
गेल्या कुठे त्या जागणाऱ्या रात्री , गेले कुठे ते चंद्र तारे
गेली कुठे ती पहाटेची स्वप्ने , गेल्या कुठे त्या सोनेरी कडा
रात्र कि दिवस फरक असा तुला नि मला का पडेना
वळून पाहती लोक पुन्हा पुन्हा माझ्या कडे
कुठे ती मिठी कुठे तिचे असणे
वेड्यागत माझे असे वाट पाहत बसणे
सांगून गेले "फ़ैज़ आहमेद फ़ैज़"
तेरी उमीद तेरा इंतज़ार जब से है
ना शब को दिन से शिकायत ना दिन को शब से है
महेश उकिडवे
No comments:
Post a Comment