करशील का?
सगळे सोडून मी चाललो,
तुझ्या केसातला मोगरा तेवढा मला देशील का?
सगळे दुख: मी कोळून प्यायलो,
उरले जे मनात ढाळायला खांदा तुझा देशील का?
मोकळे केले तुला सार्या शपथा मधुनी
राहिली तेवढी एक माझ्या ओठी सोडवून जाशील का?
वाचत राहिलो आयुष्य भर मी डोळ्यातुनी
कळली नाही काही पाने तेवढी वाचून जाशील का?
विसरून गेलो सारी स्वप्ने मी जाता जाता
राहिली काही मनात माझ्या सांग त्यांना जाळून जाशील का?
गेले उडून सारे गंध आता
आहे मागे तो वेडा एक गंध सांग त्याला देशील का?
पुसल्या मी खुणा सार्या जाता जाता
राहिली एक खुण तेवढी माथ्यावर तुझ्या ....
नको नको तेवढी एक तुलाच ठेवून घेशील का?
महेश उकिडवे
ज्ञानोबाच्या, ना तुक्याच्या वंशाचा मी, ना गदिमा, बोरकर, खानोलकर, कुसुमाग्रजांच्या जातीतला मी, ना मी पुलं, शन्ना, वपू च्या पंथातला मी, ना मी गुरु, संदीप च्या जात्कुळातील मी, मग मी कोण? ह्याच प्रश्नाचे उत्तर शोधण्यासाठी ह्या ब्लॉग च्या माध्यमातून लिखाण करणार आहे. सदर ब्लॉग हा, कॅपिटल मार्केट, आर्थ-शास्त्र , मानवी संबंध ह्याला समर्पित असेल.
Thursday, April 1, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
मोरपंखी स्वप्न तिचे , पुन्हा एकवार
मोठ्या धीराची होती ती एक नाजूक परी नियतीने तिला भरडले घालून जात्यापरी शोधीत होती , भरकटलेल्या वादळात मिळेल का मला एक हळवे बेट प्रश्नांच...
-
नजरबंदी नव्हे ती एक मुकी मैफिल होती .... मोकळ्या शब्दांची ती अनोखी कैद होती फुटतील कसे बापुडे, अधरांचीच तर ती कैफ होती
-
भलते सलते वागणे तुझे .... चांदण्यात फिरताना हळूच हात माझा धरतेस , हलकेच माझ्या कानात काहीतरी सांगतेस, गालातल्या गालात मग खुदकन हसतेस हल्ल...
No comments:
Post a Comment