रात्री बाहेर पडलो, आकाशात पहिले तर
एकही तारा नव्हता कि चंद्र पण नव्हता
पाऊसात भिजावे म्हणून छत्री न घेता फिरायला आलो,
पाऊस पडत होता पण पाणी कुठेच नव्हते
बागेत फिरायला गेलो म्हटले चला फुलांच्या सहवासात राहावे
सगळी कडे फुले फुलली होती पण कोणालाच रंग नव्हते
हळूच मी हृदयावर हात ठेवला, तर काय, धड धड आईकुच येत नव्हती
सगळे म्हणाले काय वेड्या सारखे लिहितो आहे हा? शक्य आहे का कधीतरी असे उगाच आपले ...
पोलीस पंचनामा लिहित होते, बहुधा आत्महत्या असावी,
कारण मोबाईल वर शेवटचा मेसेज आहे 'सोड नाद माझा'
महेश उकिडवे
ज्ञानोबाच्या, ना तुक्याच्या वंशाचा मी, ना गदिमा, बोरकर, खानोलकर, कुसुमाग्रजांच्या जातीतला मी, ना मी पुलं, शन्ना, वपू च्या पंथातला मी, ना मी गुरु, संदीप च्या जात्कुळातील मी, मग मी कोण? ह्याच प्रश्नाचे उत्तर शोधण्यासाठी ह्या ब्लॉग च्या माध्यमातून लिखाण करणार आहे. सदर ब्लॉग हा, कॅपिटल मार्केट, आर्थ-शास्त्र , मानवी संबंध ह्याला समर्पित असेल.
Tuesday, March 2, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
मोरपंखी स्वप्न तिचे , पुन्हा एकवार
मोठ्या धीराची होती ती एक नाजूक परी नियतीने तिला भरडले घालून जात्यापरी शोधीत होती , भरकटलेल्या वादळात मिळेल का मला एक हळवे बेट प्रश्नांच...
-
नजरबंदी नव्हे ती एक मुकी मैफिल होती .... मोकळ्या शब्दांची ती अनोखी कैद होती फुटतील कसे बापुडे, अधरांचीच तर ती कैफ होती
-
भलते सलते वागणे तुझे .... चांदण्यात फिरताना हळूच हात माझा धरतेस , हलकेच माझ्या कानात काहीतरी सांगतेस, गालातल्या गालात मग खुदकन हसतेस हल्ल...
No comments:
Post a Comment