सखे जाताना.......
सखे जाताना तो जाईच्या फुलांचा गजरा तेवढा माळून जा...
धुंध झालेला गंध तेवढा माझ्या साठी ठेवून जा....
सखे का तुझी आठवण यावी आता....
का जीव एवढा कासावीस होई आता....
असून सगळे माझ्या कडे काहीच नाही आता....
रात्रीचा तो निशिगंध तेवढा पुन्हा एकदा फुलवून जा...
सखे जाताना तो जाईच्या फुलांचा गजरा तेवढा माळून जा.......
गंधाचा बाजार भरला आहे सभोवताली
कुठला त्यातला माझा माहित नाही मलाही
सखे तू सांडलेला तो गंध फुलांचा तेवढा आवरून जा
जाता जाता एक थेंब त्यातला मला देवून जा
सखे जाताना तो जाईच्या फुलांचा गजरा तेवढा माळून जा.......
संपेल रात्र हि अशीच स्वप्ना मधुनी
उतरेल मग तो चंद्र हि त्या झुल्यावारुनी
जाता जाता त्याचे चांदणे तू घेवून जा
कवडसा असेल जर तुझ्या कडे एखादा तो मला देवून जा
सखे जाताना तो जाईच्या फुलांचा गजरा तेवढा माळून जा.......
सखे उद्याही येशील याचे वचन मला देवून जा...
महेश उकिडवे
ज्ञानोबाच्या, ना तुक्याच्या वंशाचा मी, ना गदिमा, बोरकर, खानोलकर, कुसुमाग्रजांच्या जातीतला मी, ना मी पुलं, शन्ना, वपू च्या पंथातला मी, ना मी गुरु, संदीप च्या जात्कुळातील मी, मग मी कोण? ह्याच प्रश्नाचे उत्तर शोधण्यासाठी ह्या ब्लॉग च्या माध्यमातून लिखाण करणार आहे. सदर ब्लॉग हा, कॅपिटल मार्केट, आर्थ-शास्त्र , मानवी संबंध ह्याला समर्पित असेल.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
मोरपंखी स्वप्न तिचे , पुन्हा एकवार
मोठ्या धीराची होती ती एक नाजूक परी नियतीने तिला भरडले घालून जात्यापरी शोधीत होती , भरकटलेल्या वादळात मिळेल का मला एक हळवे बेट प्रश्नांच...
-
नजरबंदी नव्हे ती एक मुकी मैफिल होती .... मोकळ्या शब्दांची ती अनोखी कैद होती फुटतील कसे बापुडे, अधरांचीच तर ती कैफ होती
-
भलते सलते वागणे तुझे .... चांदण्यात फिरताना हळूच हात माझा धरतेस , हलकेच माझ्या कानात काहीतरी सांगतेस, गालातल्या गालात मग खुदकन हसतेस हल्ल...
No comments:
Post a Comment