ती, मी आणि ऋतू,.................................

तू भिजू नकोस ग पावसात एवढी,
पाहतो  तुला भिजताना मी मात्र जळत राहतो,
होवुनी तो (पाउस)  चिंब मला मात्र कोरडा पाडतो

त्याचे हे नेहमीच असे असते,
छत्रीत मी उभा
तर ती नेहमी धारांमध्ये नहात असते..

मग मी हि काही कमी नाही त्याला वेडावून दाखवतो,
म्हणतो साल्या (हि शिवी नाही)  किती दिवस असे वागशील
चार महिने संपले कि काय करशील....????
आईकुन मग हे,  तो आणखी मला चिडवतो
कोसळून मुसळधार तिला चिंब चिंब करतो....
संपतो त्याचा धिंगाणा मग चार महिन्यांनी
तिचेही मन तो तृप्त तृप्त करतो ......
एवढा तो कोसळूनही मी मात्र कोरडा कोरडा रहातो ....

येता थंडी मग, मला ती आठवू लागते......
थंडीत मग कधी गुलाबी, कधी रेशमी मिठी मला मारून बसते
उबदार मिठीत माझ्या हळू हळू ती फुलू लागते
पण आता तो जळत बसतो होवून शेकोटी
प्रणय माझा डोळे लाल करून  बघत असतो

हळू हळू थंडीही मग पळते, तशी तीही दूर जाते
विरहाची आग मग आम्हा दोघांना जाळू लागते
मग तो पुन्हा पुढे होतो, थंडीतला सगळा राग  तो काढतो
त्याच्या सहस्त्र किरणांनी दोघांना भाजून काढतो,
होते उदास मग मन दोघांचे

हळू हळू भेटीची ओढ वाढू लागते ,
एक मेकांच्या धुन्धीत बरसण्याची चाहूल लागू लागते
येतो मग आम्ही दोघे जवळ पुन हा एकदा
पाहून ते तो पुन्हा बरसू लागतो

मी भाबडा व्याकुळतेने तिला म्हणू लागतो

तू भिजू नकोस ग पावसात एवढी,
पाहतो  तुला भिजताना मी मात्र जळत राहतो,
होवुनी तो (पाउस)  चिंब मला मात्र कोरडा पाडतो

महेश उकिडवे