ती त्याला मिळणार नाही,तो त्याला पावणार नाही

हि कहाणी भक्ताची आहे, भक्त मग तो कोणीही आसुद्यात.त्याला प्राप्त होणार्या गोष्टींची आस आहे, काही मिळवण्याची नाही.प्रेमात, प्रेम मिळाले तर त्याची खरी गोडी असते. ते मिळवण्यापेक्षा प्राप्त होण्यात खरी त्याची प्रचीती असते.
ईश्वर भक्तीमध्ये तरी दुसरे ह्या हून वेगळे काय असते? प्रेयसी आणि ईश्वर दोघेही त्याचा अंत पाहतात.पटत असूनही मग, इतका वेळ का लावतात? असे अनेक प्रश्न मग डोळ्या पुढे येतात. त्यापेक्षा दोघेही एक उपाय का करत नाहीत ,
इथे मी कोणालाही मिळणार नाही आणि मी कोणालाही पावणार नाही, अश्या पाट्या लावून का बसत नाहीत?

परंतु दोघानाही ते मंजूर नाही, भक्ता वाचून त्यांची ओळख कुणाला पटणार नाही.

वरील पार्श्वभूमी वरती हि कविता.

ती- म्हणजे प्रेयसी, तो- म्हणजे -ईश्वर, मी म्हणजे भक्त.
एका वेगळ्या प्रेमाचा त्रिकोण मांडायचा प्रयत्न आहे हा बघुयात जमते का ते
=========================================================================================

ती त्याला मिळणार नाही,तो त्याला पावणार नाही
जाणूनही हे मी, भक्ती दोघांची सोडणार नाही,

तिला तो आवडते तरीही हे मानायची तयारी नाही
तो जाणतो कि हा भक्त खरा तरी तसे  दाखवत मात्र नाही
मला न परवा काही जाणून आथवा दाखवून घेण्याची

ती कशाला सोडेल मिठी तिच्या अभिमानाची
तो तरी का जाणेल भक्ती त्या पामराची
मला हे सारे कळते तरी भक्ती तीळभर हि ना ढळते

ती बघते त्याची परीक्षा का आणि कशासाठी
तो हि मग संकटांच्या  राशी लावतो त्याच्या पाठी
मी हि मग संकटांशी झुंझत परीक्षा सार्या देतो

ती म्हणते जगाला, तिला सुटायचे आहे त्याच्या प्रेमातून,
तो हि होऊ पाहतोय मोकळा त्याच्या भक्तीतून
मी हि मग आर्त स्वरांनी भक्तीत माझ्या त्यांना बांधू पहातो

पटते मला मग माझे, म्हणून ठेवले आहे कोणीतरी
मोहब्बत को खुदा केहना, या खुदा को मोहब्बत
दोन्ही हि सारखेच आहे, दोघांच्या मनात असूनही ,
भक्ताला मात्र दोघेही भासच आहेत

मी करतो भक्ती दोघांवरही कारण
माझ्या निकालाची वाट बघत आजूनही कितीतरी रांगेत आहेत
हटलो जर का आज मी इथून सोडून भक्ती
होईल प्रेम मग नास्तिक जगातून
कोणी मग प्रेम काव्य लिहिणार नाही
शमा जळेल रात्र भर त्याच्या साठी,  पतंग मात्र उरणार नाहीत...

जाणूनच हे मी ......लिहितो

ती त्याला मिळणार नाही, तो त्याला पावणार नाही
जाणूनही हे मी, भक्ती दोघांची सोडणार नाही,

महेश उकिडवे