ते काळे आभाळ होते कि डोळ्यातील काजळ तीचे
नजरेच्या सुरईतून सांडलेले ,ते अमृत दव भासे.
तिला म्हणू मी अमृताची धार, कि मरुतल संजीवनी
लागली जरी ओठी माझ्या ,तृष्णा पुरी करेल का ?
मदहोश गंधात नाहलेली , गर्द धुक्यात लपेटलेली
ती कधी पहाट गुलाबी बनून येईल का?
एक थेंब तुझ्यासाठी
०५/०२/२०१४
No comments:
Post a Comment