Tuesday, March 3, 2015

ओढून धुक्याची दुलई


ओढून धुक्याची दुलई आले मी बेभान इथवर 
कळले न मला नजरेतुनी तुझ्या पोचले कुठवर 
दुलईत धुक्याच्या राहूदेत लपेटूनी मजला 
पहाटेच्या गुलाबी थंडीत मिठीत तुझ्या साजणा 
कायमची निजुदेना मला ………………

No comments:

मोरपंखी स्वप्न तिचे , पुन्हा एकवार

 मोठ्या धीराची होती ती एक नाजूक परी  नियतीने तिला भरडले घालून जात्यापरी  शोधीत होती , भरकटलेल्या वादळात  मिळेल का मला एक हळवे बेट  प्रश्नांच...