आठवणी, ह्या विषयावर काहीतरी लिहायची इत्छा होती. सहज म्हणून लिहायला बसलो होतो, तर भलतेच काहीतरी लिहिले गेले.
बघुयात तुम्हाला ते आवडते का?
काल रात्री फिरायला बाहेर पडलो, थोडी थंडी होती,
म्हणून मग तुझ्या आठवणी घेतल्या लपेटून,
हळू हळू पाय थकत चालले , निशाहि मग जवळ येवू लागली.
जमिनीवरच मग ठवले डोके तुझी आठवण उशाशी घेवून,
हळू हळू थंडी वाढत चालली, मला हुडहुडी भरू लागली,
आठवणी हि मग मंद होवू लागल्या, उबही त्यांची कमी झाली
वाटला आता बहुतेक मृत्यू मला गाठणार, थंडी चा बहाणा करणार
तेवढ्यात कुडकुडत हात घातला खिशात, काहीतरी मिळाले
तुझा जुना फोटो,
ओढून मग धुक्याला रात्री , तोंड लपवून घेतले त्याच्या कुशीत
एक एक करून तारे, काजवे होवून चमकू लागले..................
सगळे शरीर गरम होतंय, कळले कि चंद्र बाहेर येवून तापायला लागला होता
मी त्याला म्हटले का रे बाबा एवढा तू पेटलेला, तुझा शीतल पण कुठे हरवला
तो म्हणाला तिच्या आठवणी उशाशी घेवून झोपलायस, हातात फोटो तिचा
वर मला म्हणतोस का पेटला आहेस.
उरलेली रात्र संपूर्ण शरीर पेटून उठलेले
सकाळी कधीतरी महापालिकेच्या दवाखान्यात डॉक्टरांचे शब्द कानी आले
साला पिवून पडला होता, ताप आहे अंगात, डोक्यावर पट्ट्या ठेवा उतरून जाईल
मी डॉक्टरांना एवढेच म्हटले
बस एक दफा रूह को दफन करने दो
फिर बाकी जिंदगी सुकून से सास ले पाऊंगा
महेश उकिडवे
1 comment:
Mastach....
Post a Comment