प्रीये तू जानेना मो मन को , बिन बोले सब बोले
देख/ परख मोरी आंखिया , और जान मो मन को
वाऱ्याची झुळूक तुला स्पर्शून येताना , वेगळीच भासे
उडणाऱ्या बटांची ती एक झलक, गुलाबी स्वप्न भासे
गुलाबी हसरी सकाळ सांगे काल रात्रीची कहाणी
गंधित मोगऱ्याची ,सापडली कलेवरे तुझ्या अंगणी
कबरीतल्या निजलेल्या मूर्तीला, कुर्निसात मी करून गेलो
नकळत चुंबिता शब्दांना , माझे मी पण हरवून गेलो …
टेकवूनी माझे ओठ नावावरती तुझ्या ….
अमृतप्राशन मी करून गेलो…
अंतरीतल्या आत्म्याला सुगंधी करून गेलो
काळेकुट्ट आले दाटून, धीर कुठला त्यांना
गरजत गरजत आले थांबवेल कोण ह्यांना
ओझे पापण्यांचे ठाऊक नसते कोणा ...
धुंद ती तान छेडतो पुन्हा मारवा
चालला बघ सखे तो पाऊस आपला,
कोणी तरी मला आता सावरा...
सावळा रंग, कोमल अंग , कोरली चंद्रकोर भाळी
गुंतले मन कुंतली ,कोंडली नभाची छटा काळी
भुरुभुरुणारी बट , गुंजणारे ओठ, स्मित हास्य माळी
जहाल नजर , इशारा बेफिकीर, बेमौसमी दाटला बहर
तशातच पावसाची सर ..
झाला मग कहर कहर कहर
सावरून जा ना मोकळ्या बटा , जाताना
येत दबक्या पावलांनी , केलास खेळ सारा
सोडवू कसा हा गुंता , सांग आता मनमोहना
जीवघेणा तो शृंगार , इशारे नयातुनी हजार
वर मोहक अदांचा खंजीर , गेला आरपार
सांग सये , मी सावरू कसे आता वारंवार
नको लावूस बोल जर सुटला तोल एकवार
मोकळ्या श्वासांतुनी , स्वर आगळा आळवू लागल्या
सये सावरलेल्या बटा , आता कुठे भुरुभुरु लागल्या
अशीच राहावी साथ संगत , सोबतीला मल्हार असावा
चिंब भिजलेल्या जीवनाला , अर्थ वेगळा प्राप्त व्हावा
अंगणी माझ्या तुझ्याच आठवणींचा सडा पडला,
वेचताना फुले काही जीव माझा तिथेच रुळला
उरात भरल्या मी किती मोहक आठवणी तुझ्या
मिटले डोळे, कोंडला श्वास,अलगद माझा प्राण सुटला
उमजले नेण्यास मला सखयाने सुगंधी निरोप धाडला.....
बरसणारा पाऊस, कुंद श्वास . आंस लोचनांची
साद घातली अशातच मग , थरथरणाऱ्य ओठानी
उधाण आलेल्या मनाला , मग सांग कसे सावरू
थांब ना रे पावसा , मी कसे आवरू ...
दवबिंदू टिपावे मी काही , ओल्या केसांतुनी तुझ्या
स्वप्ने वेचावी मी काही , गहिऱ्या डोळ्यांतुनी तुझ्या
उलझी है तेरी यादें ,कुछ बिगड़ी हुई मेरी आदतें ........
लेवून चांदणे आली सजून निशा , दुरावा आपल्यातला गेली त्यजून निशा
गोड हासणे , अबोल बोलणे , नजरेत कटाक्ष भारी
संकटात पडलो मी , हि ग्वाही तुझी कि शिक्षा भारी
अबोला तुझा जणू पुस्तकातील कोऱ्या कागदा सारखा
म्हणावे फाडता ही येत नाही ,टाळता हि येत नाही मला
भेटलो किती दिवसांनी , निवांत पणा हि जर गोंधळला
नजरेच्या भाषेने, मूक संवादांनी सारा आसमंत बहरला ,
एक थेंब तुझ्यासाठी
वाटले बोलायचे कितीदा, शब्द फितूर झाले कितीदा
भाव लपवलेस कितीदा, लोचनें फितूर झाली कितीदा
म्हणुनी पाहून डोळ्यात तुझ्या, चुंबिले अधरांना कितीदा
जे न फुटले शब्दांतुनी , ओळखले डोळ्यातून कितीदा
जे कधी नव्हते तुझ्या मना, का ऐकू येई ते उगा मला
गुंफताना बंध रेशमांचे, गुंतले कसे कळेना मला...
तुझ्या हृदयाच्या वाटा शोधताना, मल्हार साथीला असताना
लागली नजर कोणाची कि उमटली रेष ललाटी अभाग्याची
दूर दूर जाता जाता , जवळ जवळ येताना उमगले मला
जे कधी नव्हते तुझ्या मना, का ऐकू येई ते उगा मला
गुंफताना बंध रेशमांचे, गुंतले कसे कळेना मला...
अबोल लोचनि बरसे मल्हार, थिजलेले अधर अबोल फार
थरथरते स्वप्न वाहते पावसात , निशब्ध दडलेल्या हुंदक्यात
क्षितिजा वर गेला प्रवास स्वप्नांचा , दूर जाणाऱ्या समांतर रेषांचा
जे कधी नव्हते तुझ्या मना, का ऐकू येई ते उगा मला
गुंफताना बंध रेशमांचे, गुंतले कसे कळेना मला..
डोळ्यातील काजळ तीचे , भरून आले आभाळ होते
ओसंडून बरसण्या साठी , निमीत्त तेवढे शोधीत होते
टपटप ओघळले काही थेंब , गालांवर रुळले होते
सुरईतून सांडलेले मम् पामरा साठी अमृत दव होते
उमगून हि सारे कसेबसे मी अधरांना थोपविले होते
मरूतलातील संजीवनी, कि होती अमृताची धार ती
लाभली जरी अधरांना , भागेल का तृष्णा ह्या उरीची
दहकलेल्या जाणिवांना , जेंव्हा स्पर्ष अमृताचा होतो
उरतात मागे प्रश्न तरीही , तो थेंब
जिंदगी बस दो गुटों के बीच फँसी हुइ है
एक जो अमावस की रात का इंतजार करता है,
के कब चाँद डूबे और बाहोंमे सिमट जाए
दूसरा जो पूनमकी रात का इंतजार करता है ,
के कब चाँद चौखट पे आये और बाहोंमे समां जाए
बस जिंदगी इन्ही दो गुटों में बट गयी है.........
नकळत चुंबिता शब्दांना , माझे मी पण हरवून गेलो …
टेकवूनी माझे ओठ नावावरती तुझ्या ….
अमृतप्राशन मी करून गेलो…
अंतरीतल्या आत्म्याला सुगंधी करून गेलो
कोणी म्हणे डोळे जणू तलाव निळा शार
तलावात ह्या राहती , तहानलेले फार
डोळ्यात तुझ्या हे काय गुपित साजणी
छेडीता मी तार , उठली झंकार विराणी
गरजत गरजत आले थांबवेल कोण ह्यांना
ओझे पापण्यांचे ठाऊक नसते कोणा ...
काळेकुट्ट आले दाटून, धीर कुठला त्यांना
गरजत गरजत आले थांबवेल कोण ह्यांना
वाहती कोणते ओझे पापण्या ठाऊक नसते कोणा ...
हरवतो केसात तुझ्या जीव बावरा, गरजत गरजत आले थांबवेल कोण ह्यांना
वाहती कोणते ओझे पापण्या ठाऊक नसते कोणा ...
धुंद ती तान छेडतो पुन्हा मारवा
चालला बघ सखे तो पाऊस आपला,
कोणी तरी मला आता सावरा...
आळवता हि बासरी मनाची भेदून सारे सूर गेले,
उठला आक्रोश मनी तरी त्याचे सुरेल गाणे झाले,
उठला आक्रोश मनी तरी त्याचे सुरेल गाणे झाले,
स्पंदने मनाची, की कंपने स्वरांची जनात नसते वाद झाले
सावळा रंग, कोमल अंग , कोरली चंद्रकोर भाळी
गुंतले मन कुंतली ,कोंडली नभाची छटा काळी
भुरुभुरुणारी बट , गुंजणारे ओठ, स्मित हास्य माळी
जहाल नजर , इशारा बेफिकीर, बेमौसमी दाटला बहर
तशातच पावसाची सर ..
झाला मग कहर कहर कहर
येत दबक्या पावलांनी , केलास खेळ सारा
सोडवू कसा हा गुंता , सांग आता मनमोहना
जीवघेणा तो शृंगार , इशारे नयातुनी हजार
वर मोहक अदांचा खंजीर , गेला आरपार
सांग सये , मी सावरू कसे आता वारंवार
नको लावूस बोल जर सुटला तोल एकवार
गंध तुझा भरता श्वासात, भाव मनी दाटे असा
निर्मल तळ्याकाठी वाऱ्याने उठे तरंग जसा
नकोस बोलू काही सजणे ,गंधित होऊदे मला
रोमरोमात मिसळूदे , तुझाच मी होऊन मला
गोड हासणे , अबोल बोलणे , नजरेत कटाक्ष भारी
संकटात पडलो मी , हि ग्वाही तुझी कि शिक्षा भारी
अबोला तुझा जणू पुस्तकातील कोऱ्या कागदा सारखा
म्हणावे फाडता ही येत नाही ,टाळता हि येत नाही मला
भेटलो किती दिवसांनी , निवांत पणा हि जर गोंधळला
नजरेच्या भाषेने, मूक संवादांनी सारा आसमंत बहरला ,
एक थेंब तुझ्यासाठी
21 May 2016 - Dublin CA
कल भी चाँद आगोश में, आज भी बाहोंमे है मेरा
कल भी उसीका मंजर था, आज भी उसीका है
कल भी हम मौजूद थे , आज भी हम मौजूद है
फर्क बस इतना था के
कल पूनम की रात थी , आज अमावस की है
आशिक तेरा , रुसवा तेरा , शायर तेरा , दीवाना तेरा
25 Dec 2020
पौर्णिमेच्या चांदण्या रात्री, श्रावणातल्या धुंध रात्री
बघा कसा मोगरा वाळून गेला.
बघा कसा मोगरा वाळून गेला.
जाताना पापण्यांना आसवांची, आठवणीना हुंदक्यांची
तो तोरणे बांधून गेला
तो तोरणे बांधून गेला
मोकळ्या श्वासांतुनी , स्वर आगळा आळवू लागल्या
सये सावरलेल्या बटा , आता कुठे भुरुभुरु लागल्या
अशीच राहावी साथ संगत , सोबतीला मल्हार असावा
चिंब भिजलेल्या जीवनाला , अर्थ वेगळा प्राप्त व्हावा
त्या रात्री सावल्यांना जाग होती , पाकळ्या काही गळाल्या होत्या,
भार ओठांना जाणवला होता, श्वासात मोगरा दरवळला होता,
भार ओठांना जाणवला होता, श्वासात मोगरा दरवळला होता,
रेशमी मिठीचा हा अनोखा अंदाज होता
वेचताना फुले काही जीव माझा तिथेच रुळला
उरात भरल्या मी किती मोहक आठवणी तुझ्या
मिटले डोळे, कोंडला श्वास,अलगद माझा प्राण सुटला
उमजले नेण्यास मला सखयाने सुगंधी निरोप धाडला.....
तो बेभान चंद्र असा उफाणलेला , ती रात्रही अशी नशीली
माडांच्या आडून चाललेला तो लपंडाव , आणि ती अशी लाजलेली
माडांच्या आडून चाललेला तो लपंडाव , आणि ती अशी लाजलेली
कोण म्हणतो रात्र झोपण्यासाठी असते ?
तो: रात्र अशी बहरलेली,रातराणी मोहरलेली
केस मोकळे सोड ना?
ती: त्या चंद्राला एक कळत नाही कसे वागावे
केस मोकळे सोड ना?
ती: त्या चंद्राला एक कळत नाही कसे वागावे
तू तरी समजून घेना जरा ...............
दिले जे वचन तुला मी , तुला न आठवायचे
आठवून तुला मी रोज , रोज ते मोडतो
जगण्यासाठी तुझ्याविना, रोज थोडे खोटे बोलतो
आठवून तुला मी रोज , रोज ते मोडतो
जगण्यासाठी तुझ्याविना, रोज थोडे खोटे बोलतो
बरसणारा पाऊस, कुंद श्वास . आंस लोचनांची
साद घातली अशातच मग , थरथरणाऱ्य ओठानी
उधाण आलेल्या मनाला , मग सांग कसे सावरू
थांब ना रे पावसा , मी कसे आवरू ...
दोन प्रियकर तिचे खेळती लपंडाव तिच्याशी एक दिवसा तर एक रात्री, होते मग तीही कधी भावविभोर होतो त्यांच्याहि मनी काहूर, सोडोनी लाजबंध सारे येती जवळ ते., हीन तुम्ही आम्ही, शापितो प्रेमाला त्यांच्या ग्रहण म्हणून हे
वेड्या मनीची आस , बघते मी आतुरतेने वाट
का न कळे तुला नेत्री बरसतो मल्हार खुळा
स्वप्ने वेचावी मी काही , गहिऱ्या डोळ्यांतुनी तुझ्या
उलझी है तेरी यादें ,कुछ बिगड़ी हुई मेरी आदतें ........
लेवून चांदणे आली सजून निशा , दुरावा आपल्यातला गेली त्यजून निशा
ओढुनी बुरखा लाजेचा आली सुगंधी निशा, घेता मिठीत तुजला आली आगळी नशा
धुंध गेली रात्र सारी, होता असा बेभान वारा,त्यातुनी तू राजसा स्वप्नी असा आला
पहाटे पहाटे कुठे मिठी सैल झाली , हलकेच स्वप्नातुनी मला जाग आली
सांग मला आता , कसा आवरू हा मोगर्याचा पसारा
कसा आवरू मी मोगऱ्याचा पसारा
थबकले होते पाऊल तिथे तू सोडलास हात जीथे
पुसल्या पाऊलखुणा फिरुनी मागे जायचे कोठे,
पाचोळा उरला जीव बापुडा समाधी पुरता सखे
पौर्णिमेचा चंद्र वेडा , अंगणी माझ्या आला होता
रातराणी चा सुगंध , आसमंती दरवळला होता
मदहोष मामला सारा , हाय स्पर्श तुझा धुंद होता
सांग साजणा मला , विसरू कशी मी त्या क्षणांना ...
तो घाव गहिरा पण सुगंधी होता
संकटात पडलो मी , हि ग्वाही तुझी कि शिक्षा भारी
अबोला तुझा जणू पुस्तकातील कोऱ्या कागदा सारखा
म्हणावे फाडता ही येत नाही ,टाळता हि येत नाही मला
भेटलो किती दिवसांनी , निवांत पणा हि जर गोंधळला
नजरेच्या भाषेने, मूक संवादांनी सारा आसमंत बहरला ,
एक थेंब तुझ्यासाठी
येऊन जाकी रे आता, नयनी भरला डोह काठोकाठ
अश्रूंची परीक्षा रोज रोज, खडतर आहे संयमाची वाट
अवंचित येता समोरी सख्या , घट्ट मी डोळे मिटावे
अश्रूंनी बांधलेले धरण मग एकाएकी फुटावे...
पुराच्या पाण्यात मग, विरहाचे बांध वाहून जावे ..................................
भाव लपवलेस कितीदा, लोचनें फितूर झाली कितीदा
म्हणुनी पाहून डोळ्यात तुझ्या, चुंबिले अधरांना कितीदा
जे न फुटले शब्दांतुनी , ओळखले डोळ्यातून कितीदा
गुंफताना बंध रेशमांचे, गुंतले कसे कळेना मला...
तुझ्या हृदयाच्या वाटा शोधताना, मल्हार साथीला असताना
लागली नजर कोणाची कि उमटली रेष ललाटी अभाग्याची
दूर दूर जाता जाता , जवळ जवळ येताना उमगले मला
जे कधी नव्हते तुझ्या मना, का ऐकू येई ते उगा मला
गुंफताना बंध रेशमांचे, गुंतले कसे कळेना मला...
अबोल लोचनि बरसे मल्हार, थिजलेले अधर अबोल फार
थरथरते स्वप्न वाहते पावसात , निशब्ध दडलेल्या हुंदक्यात
क्षितिजा वर गेला प्रवास स्वप्नांचा , दूर जाणाऱ्या समांतर रेषांचा
जे कधी नव्हते तुझ्या मना, का ऐकू येई ते उगा मला
गुंफताना बंध रेशमांचे, गुंतले कसे कळेना मला..
ओसंडून बरसण्या साठी , निमीत्त तेवढे शोधीत होते
टपटप ओघळले काही थेंब , गालांवर रुळले होते
सुरईतून सांडलेले मम् पामरा साठी अमृत दव होते
उमगून हि सारे कसेबसे मी अधरांना थोपविले होते
मरूतलातील संजीवनी, कि होती अमृताची धार ती
लाभली जरी अधरांना , भागेल का तृष्णा ह्या उरीची
दहकलेल्या जाणिवांना , जेंव्हा स्पर्ष अमृताचा होतो
उरतात मागे प्रश्न तरीही , तो थेंब
शायरी कंधे के तील की
यूँ जो सामने आ जाती हो तुम बार बार
तील तुम्हारे कंधे का , जान लेता हर बार
सोच रहाथा तुमपर कोई किताब लिखूँ कभी
बस कभी तुम्हारी आँखों में खो जाता हूँ तो
कभी तुम्हारे कंधे के तील पर रुक जाता हूँ
कमब्खत इनसे छुटकारा ना ही मिले कभी
खुदा से करता हूँ दुवा, ये किताब अधूरी रहे
वरना कौन नहीं चाहता तुम्हे पढ़ना ....
काश की हमारी किस्मत भी कभी ऐसी हो
एक चाँद ख़िले आसमां में , दूसरा बाहों में सिमटा हो
दस्तूर है कुदरत का , इबादत से खुदा मिलता है
सागर कितना भी गहरा हो , साहिल से मिलता है
न इशारा न किनाया (गुप्त सन्देश) न तबस्सुम न कलाम
पास बैठे हैं मगर दूर नज़र आते हैं
अभ्र के चाँद का नजारा देखने उमड़ा है सैलाब ,
मैंने अभी अभी जुल्फोँ मेँ उलझा हुवा चाँद देखा है
सुर्ख रुख्सार और ये झील सी आँखे
उसपर ये जुल्फों का साया
मैंने अक्सर चाँद को महकते देखा है
एक जो अमावस की रात का इंतजार करता है,
के कब चाँद डूबे और बाहोंमे सिमट जाए
दूसरा जो पूनमकी रात का इंतजार करता है ,
के कब चाँद चौखट पे आये और बाहोंमे समां जाए
बस जिंदगी इन्ही दो गुटों में बट गयी है.........
मोहब्बत साँस लेती है , कभी सूखे गुलाबोंमे , कुछ बंद किताबोंमे,
कभी तेरी जुल्फोंमे तो कभी उलझी उलझी लटों में,
कुछ तेरी सांसो में , कुछ मेरी सांसो में ,
कभी तेरी परछाई में, तो कभी मेरी तनहाई में .....
यूँही जिन्दा रहती है , बिन तेरे भी सनम ,
मोहब्बत साँस लेती है
बसल्या बसल्या काही ओरखडे ओढले
काहीशी जुनी कोरडी लाकडे तोडली
साहजिकच काही कोळसे पेटले …निखारे झाले …
अशा जळत्या निखार्यान्वारती बसून
काही शब्द सांडले ......
उरातल्या जखमा आणखीनच लाल झाल्या
आता त्यांची वाफ होउन उडून जातील
गरज आहे एका थेंबांची ...
मग उरेल ती काळी काजळी
लावून तीट गाली तो कवी निघेल
उगाच फुलांची नजर नको लागायला ..
किंवा ठेच कोरड्या आठवणींची …
विखुरले काजळ नयनी , छटा गुलाबी पसरली गाली
स्मीत हास्याची लकेर , कधी तिच्या अधरी उमटली
पाहत राहिलो करंटे आम्ही , बरेच काही ती देऊन गेली
पकडू म्हणता पापण्यात , डोळ्यांनी गद्दारी केली
लपवू पाहता डोळ्यात , पापण्यांनी परतफेड केली
ओघळणाऱ्या मोत्यांना , ओलाव्याची जाणीव झाली
गुणले , भागले , मिळवले , घटवले कितीदा
बसलो जुळवायला हिशेब तर काहीच जुळेना ..
जे जे मिळवले ते ते बेहिशोबी गमावले होते ..
न मोजले जाणारे स्वप्नं सत्यात गवसले होते
कभी तेरी जुल्फोंमे तो कभी उलझी उलझी लटों में,
कुछ तेरी सांसो में , कुछ मेरी सांसो में ,
कभी तेरी परछाई में, तो कभी मेरी तनहाई में .....
यूँही जिन्दा रहती है , बिन तेरे भी सनम ,
मोहब्बत साँस लेती है
असले जरी मूक अधर तुझे , बोलतात लोचन हे अपार
झुकलेली नजर तुझी, पापण्यां पेलती कुठला भार
झुकलेली नजर तुझी, पापण्यां पेलती कुठला भार
घे मिटून डोळे आता पोचली तुझी हाक आर पार
___________________________________________________________________________________
ढीग ठरवले विसरिन तुला, पाहिले आरशात स्वतःला कितीदा,
पाहिले निरखून गेले हरखून , आभास तुझाच झाला कितीदा
जमते कुठे खोटे बोलणे आरशास अनेकदा .....
___________________________________________________________________________________
मिटलेल्या डोळ्यात तिच्या , मुक्या आठवणी होत्या
सुकलेल्या शाई मध्ये त्याच्या , ओल्या भावना होत्या
सुकलेल्या शाई मध्ये त्याच्या , ओल्या भावना होत्या
उरलेले सारे व्यर्थ होते ...त्याला जीवन ऐसे नाव होते
___________________________________________________________________________________
दोन डोळ्यांच्या आभाळात राहील कितीसा
धरशील किती सये थांबवून त्याला आताशा
धरशील किती सये थांबवून त्याला आताशा
फुंकर एक मारली तर पडेलच की ढसा ढसा
___________________________________________________________________________________
आली आठवण तुझी काल, पाऊस कोसळत होता
कापत होते मन माझे , थेंब एक एक ओघळत होता
हलकेच तुझ्या नावाचा पुकारा मी कितीदा केला होता
उठले आज सकाळी तरी , देह माझा गंधित होता
कापत होते मन माझे , थेंब एक एक ओघळत होता
हलकेच तुझ्या नावाचा पुकारा मी कितीदा केला होता
उठले आज सकाळी तरी , देह माझा गंधित होता
___________________________________________________________________________________
कधी उडवतो तर कधी गुंफतो वारा तुझ्या बटांना,
हलकेच मग मी सावरतो तर कधी सोडवितो त्यांना,
मी स्वतःस हरपून जातो भास तुझे होताना ...
हलकेच मग मी सावरतो तर कधी सोडवितो त्यांना,
मी स्वतःस हरपून जातो भास तुझे होताना ...
तुला टाळण्यासाठी मी नशेत जीव जाळतो
खोल जखमा सुगंधी अजूनही कुरवाळतो
खोल जखमा सुगंधी अजूनही कुरवाळतो
शपथ त्या प्रेमाची मी अजूनही सांभाळतो
झेलताना वार तुझे वेदनांचा जीव गेला,
रडताना तुझ्या पायी, हुंदक्यांचा जीव गेला,
जखमा तू दिलेल्या सांभाळताना आसवांचा जीव गेला
रडताना तुझ्या पायी, हुंदक्यांचा जीव गेला,
जखमा तू दिलेल्या सांभाळताना आसवांचा जीव गेला
आली आठवण तुझी काल, पाऊस कोसळत होता
कापत होते मन माझे , थेंब एक एक ओघळत होता
हलकेच तुझ्या नावाचा पुकारा मी कितीदा केला होता
उठले आज सकाळी तरी , देह माझा गंधित होता
कधी उडवतो तर कधी गुंफतो वारा तुझ्या बटांना,
हलकेच मग मी सावरतो तर कधी सोडवितो त्यांना,
मी स्वतःस हरपून जातो भास तुझे होताना ..
बसल्या बसल्या काही ओरखडे ओढले
काहीशी जुनी कोरडी लाकडे तोडली
साहजिकच काही कोळसे पेटले …निखारे झाले …
अशा जळत्या निखार्यान्वारती बसून
काही शब्द सांडले ......
उरातल्या जखमा आणखीनच लाल झाल्या
आता त्यांची वाफ होउन उडून जातील
गरज आहे एका थेंबांची ...
मग उरेल ती काळी काजळी
लावून तीट गाली तो कवी निघेल
उगाच फुलांची नजर नको लागायला ..
किंवा ठेच कोरड्या आठवणींची …
कधी ऐकतो मी आवाज आसवांचा, कधी अनुभवतो मी स्पर्श भावनांचा,
ठेवले होते डांबून डोळ्यात काही, ठेवल्या होत्या कोंडून मनात काही
तिच्या आठवणींचा तो आलाप की किंकाळ्या त्या मूक जाणीवेच्या
कानाच्या पाळीवरली लाल रक्तिमा
तुझ्या लाजण्याची चाहूल की?
त्याच्या दंत व्रणाची वेदना होती?
ओठांवरती उठलेला व्रण काय सांगतो
त्याच्या ओठांचे गुपित तू सांगत होतीस
की चावलास तू ओठ असाच कधीतरी ?
असे कीती प्रश्न मी वेडा विचारतो तुला
तुझे उत्तर मात्र नेहमी तेच असते
डोळे मिटून, पापण्यातुनी अलगद
तू काही मोती सांडीत असतेस .....
तुझ्या लाजण्याची चाहूल की?
त्याच्या दंत व्रणाची वेदना होती?
ओठांवरती उठलेला व्रण काय सांगतो
त्याच्या ओठांचे गुपित तू सांगत होतीस
की चावलास तू ओठ असाच कधीतरी ?
असे कीती प्रश्न मी वेडा विचारतो तुला
तुझे उत्तर मात्र नेहमी तेच असते
डोळे मिटून, पापण्यातुनी अलगद
तू काही मोती सांडीत असतेस .....
स्मीत हास्याची लकेर , कधी तिच्या अधरी उमटली
पाहत राहिलो करंटे आम्ही , बरेच काही ती देऊन गेली
लपवू पाहता डोळ्यात , पापण्यांनी परतफेड केली
ओघळणाऱ्या मोत्यांना , ओलाव्याची जाणीव झाली
गुणले , भागले , मिळवले , घटवले कितीदा
बसलो जुळवायला हिशेब तर काहीच जुळेना ..
जे जे मिळवले ते ते बेहिशोबी गमावले होते ..
न मोजले जाणारे स्वप्नं सत्यात गवसले होते
एक थेंब तुझ्यासाठी
एक थेंब तुझ्यासाठी
अशी तुझी हि साथ असो
जो करेल मौज तुज संग
त्याजवर मेहेर परवर दिगार कि हो
मी हि असो, तूझा तू हि असो
पावसाचीहि मग बरसात हो
काय वर तुझा बहाणा हा असो
जिसका दिल फिर बरसात हो
30 sep 2022
वसंतोत्सव, २०२१- पार्ट ६। .शुजात हुसैन खान
खामोश लब है , झुकी है पलकें , अभी ये उल्फत नयी नयी है
अभी तकल्लूफ है गुफ़तगू में , अभी ये चाहत नयी नयी है
खामोश लब है ,झुकी है पलकें
दिलों मे उल्फत नयी नयी है
अभी ना आएगी नींद तुमको , अभी न तुमको सुकून मिलेगा
अभी तो धडकेगा दिल जियादा , अभी मोह्हबत नयी नयी है
खामोश लब है ,झुकी है पलकें
दिलों मे उल्फत नयी नयी है
थोडासा कुदरत ने क्या नवाजा , के आके बैठे हो मेरे दिल में
अभी तो दौलत नयी नयी है, अभी ये उल्फत नयी नयी है
खामोश लब है ,झुकी है पलकें
दिलों मे उल्फत नयी नयी है
जो खानदानी रईस है वह, मिजाज रखते है नरम अपना
तुम्हारा लिहाजा बता रहा है, तुम्हारी दौलत नयी नयी है
खामोश लब है ,झुकी है पलकें
दिलों मे उल्फत नयी नयी है
ये इनायत है गजब की, ये बला की मेहरबानी,
मेरी खैरियत भी पूछी , किसी और की जुबानी
मेरी बेजुबा आँखों से, गिरे जो चाँद कतरे
जो समज सको तो आंसू, न समझो तो बस पानी
सुनी नहीं है हमको , किसी और की जुबानी
तेरे सुबह कह रही है तेरी रात की कहानी
मेरे खूने आरजू को , वह समझ रहे है पानी
उन्हें होश तक न आया ये गुजर गयी जवानी
मुझे फुकने से पहले , मेरा दिल निकल लेना
किसी और की अमानत , कहीं साथ जल न जाए
08/03/2021
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
अभी तक़ल्लुफ़ है गुफ़्तगू में अभी मोहब्बत नई-नई है
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
अभी न आएगी नींद तुमको अभी न हमको सुकूं मिलेगा
अभी तो धड़केगा दिल ज्यादा अभी ये चाहत नई-नई है
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
बहार का आज पहला दिन है चलो चमन में टहल के आएं
फ़ज़ां में खुशबू नयी नयी है गुलों पे रंगत रंगत नई-नई है
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
जो खानदानी रईस हैं वो मिज़ा रखते हैं नरम अपना
तुम्हारा लहज़ा बता रहा है तुम्हारी दौलत नई-नई है
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
जरा सा कुदरत ने क्या नवाजा कि आके बैठे हैं पहली सफ़ में
अभी से उड़ने लगे हवा में अभी तो शोहरत नई-नई है
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
बमों की बरसात हो रही है पुराने जांबाज़ सो रहे हैं
गुलाम दुनिया को कर रहा वो जिसकी ताकत नई-नई है
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
अभी तक़ल्लुफ़ है गुफ़्तगू में अभी मोहब्बत नई-नई है
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
अभी न आएगी नींद तुमको अभी न हमको सुकूं मिलेगा
अभी तो धड़केगा दिल ज्यादा अभी ये चाहत नई-नई है
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
बहार का आज पहला दिन है चलो चमन में टहल के आएं
फ़ज़ां में खुशबू नयी नयी है गुलों पे रंगत रंगत नई-नई है
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
जो खानदानी रईस हैं वो मिज़ा रखते हैं नरम अपना
तुम्हारा लहज़ा बता रहा है तुम्हारी दौलत नई-नई है
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
जरा सा कुदरत ने क्या नवाजा कि आके बैठे हैं पहली सफ़ में
अभी से उड़ने लगे हवा में अभी तो शोहरत नई-नई है
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
बमों की बरसात हो रही है पुराने जांबाज़ सो रहे हैं
गुलाम दुनिया को कर रहा वो जिसकी ताकत नई-नई है
ख़ामोश लब हैं झुकी हैं पलकें दिलों में उल्फत नई-नई है
- शबीना अदीब
